Zgodnie z art. 288 akapit 3 TFUE, dyrektywa wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu (celu), który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Jest instrumentem harmonizacji prawa państw członkowskich, czyli sprzyja zbliżaniu krajowych porządków prawnych. Dyrektywa co do zasady nie ma bezpośredniego zastosowania. Jednakże w sytuacji, gdy dyrektywa nie została wdrożona do porządku krajowego lub została niewłaściwie wdrożona, przepisy dyrektywy mogą wyjątkowo mieć bezpośrednie skutki w państwie członkowskim w przypadku, gdy przepisy dyrektywy są bezwarunkowe, wystarczająco jasne i precyzyjne oraz przepisy dyrektywy przyznają prawa osobom prywatnym. Dyrektywa nie ma odpowiednika w prawie krajowym.